Ik heb veel gesport in mijn leven. Voetbal, schaatsen, hardlopen, tennis nog steeds en tot 4 jaar geleden regelmatig naar de sportschool. Ik had mooie kuiten zegt mijn vrouw. Maar die kuiten zeiden ook dat ik het wat rustiger aan moest doen. Dus ben ik een tijdje geleden gaan wandelen. Eerst Rund um Hause om te wennen, dan het Leurse bos in, om het Wijchens ven en vervolgens de n70 wandelroute met daarnaast wat uitdagende klimmetjes in Groesbeek en Berg en Dal. De wandelschoenen namen de plek in van de hardloopschoenen, de kuiten waren weer tevreden onderdanen.

Enige minpuntje; ik werd te pas en te onpas voorbij gelopen door jong en oud op een sukkeldrafje. Dat steekt toch wel als je een stapje harder gewend bent. Eind vorig jaar heb ik het roer omgegooid en tegen de kuiten gezegd: bereidt je maar vast voor want deze jongen gaat weer naar de sportschool. Gelijk een jaarabonnement afgesloten en vooruit betaald dus de druk zit er vol op. Ik ben niet zo’n krachtsporter, meer een duursporter en als ik naar de rekening kijk klopt dat wel ja. Dat wordt zweten om het er uit te krijgen.

Eerst maar wat kilootjes wegdrukken als proef op de Egym en dan op naar de kuitenbijter; de loopband. Sta ik lekker op te warmen in een rustig tempo zegt een strakke 60+ dame in kleurige legging naast me: hij kan ook harder hoor, moet je op die knop drukken. Als tegenprestatie maak ik een compliment over haar legging. Enfin, die haal ik straks nog wel in met het roeien. Een paar weken later loop ik al weer een lekker tempo, kan weer meekomen met die sukkeldraflopers. Nu nog de kuiten tevreden houden en dan over een paar maanden weer lekker in de korte broek buiten hollen.