Ik heb geen groene vingers. Soms denk ik dat ik het er nog wel redelijk af breng met een winterharde plant op een halfschaduw plek die weinig water nodig heeft maar als ik dan naar zijn groeicurve kijk denk ik: die had ergens anders moeten staan. Het grind in de voortuin schreeuwt ook om aandacht en ik heb het echt wel in de gaten maar tjonge, wat moet ik er eigenlijk mee?
En mijn eeuwig groene boompje moet nodig gesnoeid worden. Is ook heel dankbaar werk, je ziet gelijk resultaat. Maar omdat ik van alles omheen gepland heb moet ik het heel voorzichtig doen en gaat het opruimen zeker de nodige tijd kosten. Wordt na de koffie dus.

Een paar jaar geleden had ik het gebrek aan groene vingers gecompenseerd met een hoop mooie keramische tegels in de achtertuin die een zuidelijke sfeer ademden. Op velerlei advies laten leggen en ik was het er wel mee eens. En zeker, tegels is handig maar veel tegels wordt niet gelijk heel handig, het blijft gewoon handig. En momenteel legt handig het af tegen vergroening. De zuidelijke sfeer wordt wat grimmiger. Er moet een compromis gevonden worden en met wat mitsen en maren lijkt de oplossing nabij. Er staan gewoon te weinig planten in de tuin, simpel eigenlijk.

Voordat ik naar de plantenboer snel ga ik eerst een uurtje in mijn hoofd een plantenplan maken. En met dat plan in mijn hoofd trek ik bij de plantenboer een karretje uit de rij en 2 uur en 60euro later sta ik wat planten die winterhard zijn, weinig water nodig hebben en op een zonnige, half schaduw of schaduwrijke plaats kunnen staan te planten. En ik heb rekening gehouden met de bloeitijd.

Ik ben benieuwd hoe dit volgend jaar afloopt.