Als eindexamenklas op de middelbare organiseerde we een eindfeest en het idee was om een stuk van de musical Hair op te voeren.
En ik zou The age of Aquarius zingen, of ik de tekst maar even uit het hoofd wilde leren. Live zingen hoefde niet maar het moest er wel een beetje op lijken. Kwam het stampen van die eindeloze rijtjes Duitse en Franse vervoegingen toch nog eens een keer van pas,

Door de plaat helemaal grijs te draaien had ik uiteindelijk de tekst fonetisch op papier en kende ik hem uit het hoofd. Dat Jupiter lies wit mars en when piece dives the planets er wel wat op leek kwam ik veel later pas achter. Wel moesten mijn armen wat beweeglijker aangeven waar Mars en Jupiter ongeveer lagen zei de regisseur, dan houden wij de keukentrap wel met een paar man vast.

Na het eindfeest moesten natuurlijk de opgekropte hormonen ergens heen en samen met bier en je t’aime vond dat zijn weg op de talrijke eindexamenfeestjes. Sorry nog Marijke. Daarna gingen de meeste van ons door naar de HAVO maar daar bleek het stampen van rijtjes niet de ideale leermethode te zijn. En alhoewel ik je t’aime goed in het Duits uit kon spreken was mijn Duitse leraar er niet zo tevreden over. In welke hoek de regen op de voorruit van de auto kwam met windkracht 9 als de auto met een snelheid van 80km/uur reed vond ik niet zo belangrijk. Maar, een drosophila (fruitvliegje) onder een microscoop vond ik wel interessant, ook hoe snel de bacteriën zich konden vermenigvuldigen in de agar-agar en ik vind het nog steeds leuk om heel snel desoxyribonucleïnezuur te zeggen.

Uiteindelijk ben ik goed in cijfers geworden maar als je me dat verteld had toen ik 16 was?