In 1975 bestond de dienstplicht nog en als je maar één oudere broer had weet je dat je een keer opgeroepen wordt. De jongere broers zwijnen dan zogezegd. Eerst keuren en ja meneer Rikken, je hart mankeert niets en voor je hoofd hebben we echt wel een passende helm. En je brede voeten lossen we ook wel op. En zo werd ik in 1976 hospik en leerde ik vooral tien over rood, bacootje tikken en een kussen lek prikken. Na een voorvalletje in de opleiding met een sergeant besloten ze dat ik in Hohne Duitsland het meest waardevol voor het leger was.

Op die kazerne op de hei was het hoogst haalbare je basgitaar op standje 12 zetten en elke 2 maanden een paar naalden in ontblote bovenarmen knallen. Om de paar weken mocht je op verlof en dat rekte ik zo lang mogelijk met een gevaarlijk bacterie of besmettelijke griep. En was je niet op verlof had je maat wel een oude kever om tussentijds naar huis te karren om je vriendin te zien. Na het weekend was het dan een week de gang zwabberen en wc’s schoonmaken omdat je ongeoorloofd afwezig was, dat was dan de keerzijde van de liefde. De plaatselijke wisselautomaat draaide overuren omdat de telefoons nog op munten liepen en behoorlijk gulzig waren. De halve soldij verdween in die krengen voordat je het in de gaten had. Maar ja, collect call naar de huistelefoon van je vriendin?

In 1977 had ik voldoende geleerd in het leger en kon ik weer verder met mijn leven. De vierdaagse kwam er aan en als begeerlijke vrijgezel is dat natuurlijk een ideale gelegenheid je Engels, Duits of gebrekkige Frans eens flink af te stoffen. Het werd op de vrijdag een heel andere taal maar dat is het volgende verhaal.