Er gaat een man naar de dokter en zei: kunt je eens kijken naar mijn pols, er is iets aan de hand.

Geen bak, echt waar. Je bent gewoon lekker aan het klussen. Beetje timmeren hier, wat zagen daar en ineens schiet het in je pols. Ho, dat is niet de bedoeling als je net de laatste 10cm van een hele klus moet zagen. Maar daarna geeft de pols de geest, wordt dik en moet rust hebben, denk ik. Maar, rust roest en een roestige pols kunnen we niet hebben. Dus toch maar naar de huisarts.

Dat wordt naar de fotograaf zegt de huisarts. Wat dagen later is die al geknipt. Helaas, zegt de fotograaf, er is een botje gebroken. Kijk maar. Zelfs ik kan het zien. Maar, we kunnen er niets meer aan doen, is een oude breuk zegt de fotograaf en ik zie ook wel wat slijtage. Hebt je ook last van tinteling in de vingers? Zwaai je ook met je hand s'morgens omdat die nog effe doorslaapt? Hij slaat de spijker op de kop dus met een boodschap terug naar de huisarts. Ga eerst maar naar de handfysio zegt hij voordat ik je naar mijn snijdende collega stuur.

De handfysio heeft het snel bekeken. Dat wordt de snijdende collega van de huisarts zegt ze. Weer terug naar de huisarts dus. Jij bent  snel terug roept hij maar ik weet waar je last van hebt. Je hebt last van een carpaal tunnel syndroom , maar je hebt geluk. Ik heb wat tijd over en de spuit al klaar liggen. Ik roep er even een assistent bij, 2 weten meer dan 1. Effe googelen hoor, hoe zat het ook al weer? Mmmm, ok duim en pink tegen elkaar, spuit onder een hoek van 30graden, pols achterover en spuiten maar. Kan even gevoelig zijn maar er is goede hoop. Hoop ik ook.