Jaar na jaar stop je je herinneringen in de laatjes van je geheugenkast en af en toe open je zo’n laatje om er nog eens lekker door heen te rommelen. Zo nu en dan tour ik met mijn motor door de herinneringen van de geheugenkast. Geboortedorp, schooltijd, vrienden en vriendinnen, stappen en volwassen worden (een langlopend traject). Grappig hoe dat werkt als je zo’n laatje tegen komt. Het beeld van die tijd springt er uit als een soort driedimensionale projectie (popup schermpjes),blijft even hangen en zakt er dan weer in terug. Juf van Dijk in klas 5; laatje open en hup weer een plaatje voor mooi schrijven. Voetbalknollenveld; laatje open en hup je mooiste doelpunt in je pupillentijd. Op je opgevoerde Zündapp toen je 16 was; laatje open ai politie, snel weer dicht.

Laatjes groot en klein, en ze zitten allemaal door elkaar. Ook kraakt en piept de kast aan alle kanten. Wat wil je ook, nog lang niet antiek maar wel al met de nodige noesten. Andere laatjes zou je het liefste definitief willen verwijderen, Alt/control/del. Maar de kast is van eikenhout, werkt wel maar ook weer niet.

Zet hem lekker in de was, praat er gerust even mee. Vind de kast ook fijn en laat je dan de mooie juweeltjes van je vervlogen tijd zien. Een aantal laatjes van mijn kast staan nog open, er zijn al nieuwe herinneringen die er in moeten maar ik wacht nog even op het goeie moment om ze dicht te schuiven.