Onze huwelijksreis in 1979 ging met een oude Austin Allegro en de geleende Paradiso (vouwcaravan) van mijn schoonouders richting Spanje. Landkaarten op schoot en twee woordenboeken op de achterbank. Lloret de Mar, je bent jong en je wilt wat, was de eindbestemming. Toen ging de route via de Maas dwars door Luik heen en de périphérique bij Parijs kenden we pas we toen we er voorbij waren. Op de landkaarten hadden we cirkeltjes gezet en op een apart lijstje wat bijzonderheden.

Ik moest er aan denken toen we dit jaar diverse fietstochtjes maakten op onze e-bikes. Ik maak dan vaak een route via knooppunten en op het knooppuntenlijstje voor mijn vrouw zet ik dan wat aantekeningen. En net als in 1979 gaat er ook nog wel eens wat verkeerd. Missen we een bordje of pakken we net de verkeerde afslag.

Vanuit onze camping in Woerden fietsten we richting Schoonhoven. Mooie route via dijkjes, smalle weggetjes, grachtjes en soms onverharde paadjes. Schoonhoven komt in zicht, gelukkig want we zijn toe aan de meegenomen koffie en broodjes. We vinden een leuk stekje in de haven, naast een jacht waarvan ik denk “hoe dan, welke afslag heb ik gemist”. De vrouw des jachts leest een boek op het achterdek terwijl de man in het vooronder staat te kokkerellen. “Smakelijk” zegt ze als wij onze bammetjes eten. Even later komt de man het achterdek op met zijn kookkunsten op een dienblad. Belegde broodjes en dan bedoel ik ook echt belegd. “Smakelijk” wensen we ze ook toe en de humor is wederzijds.

We pakken weer in, ik kijk eens om me heen en denk als ik naar mijn vrouw kijk: ik mag dan wel wat zijweggetjes gemist hebben, de belangrijkste afslag heb ik wel genomen in de knooppuntenroute van mijn leven.