Mijn weinige haren gaan overeind staan als ik de berichten over de koude oorlog hoor.
Die was afgelopen, dachten we, maar die is beetje bij beetje ook bij ons weer aan het opwarmen.
En misschien is die eigenlijk al best wel richting kookpunt. Doorgeknipte kabels, boten die tegen elkaar varen, stroomstoringen, onbekende drones boven militaire vliegvelden, websites die plat liggen en waar komt al dat water in mijn kelder nu ineens vandaan?
Ik moest mijn noodpakket zelfs verhuizen naar de zolder. De Russen? Het blijft een beetje een ver- van -mijn- bedshow gevoel en je hoopt natuurlijk dat het noodpakket gewoon ver over datum gaat, maar ja.

We moeten onze defensie opschalen; heel veel meer materiaal en personeel en dat in een korte tijd. Anders kookt het over in no time, en lopen we het risico dat we als kikkertjes uit het hete water moeten springen.

Heel lang geleden kreeg ik ook het minder vriendelijke verzoek een tijdje op te komen voor mijn nummer. Dat kwam niet goed uit want na na mijn schooltijd wilde ik zo snel mogelijk de wijde wereld in of in korte tijd veel verdienen. De wijde wereld werd een kazerne in Duitsland en de soldij ging op aan bellen naar mijn vriendin. Het kan verkeren.

Ik zag niets positiefs in het langdurig verven van ingedeukte spatborden van de jeeps, oppoetsen van de legerkistjes en het insmeren van de pukkel met blanco. Ik weet niet hoe afschrikwekkend het allemaal was maar persoonlijk heeft het me meer gekost dan het opgeleverd heeft. Maar; Russisch is zelfs geen keuzevak momenteel dus misschien had het wel nut.

Mocht de nood aan de man komen mogen ze me bellen of appen. Ben ik er even niet is een mailtje ook goed. Maar; ik ga niets verven.