Ik blijf het volhouden, ik kon er niets aan doen. Het was gewoon de schuld van het schoolsysteem en van een of andere minister die de mammoetwet verzonnen had. En wie vernoemt een wet nou naar een mammoet, had er dan ezelwet van gemaakt. Dat komt dichter bij de waarheid, vond ik.

In 1968 ging mijn fiets richting het vervolgonderwijs in Elst. Geen Mulo net als mijn oudere broer maar Mavo. Nog geen echte maar een experimentele Mavo. Ik denk dat ze dat experimentele er bij gezet hadden voor het geval het mis ging. Alle Mulo klanten keken echt een beetje op ons neer. Stelt toch niets voor die Mavo, die 6 vakken. Wij hebben er 13. Nou, wees er trots op zou ik zeggen. Wij hadden lekker vrije expressie, boekbesprekingen, les in groepjes van vier, konden deels het huiswerk naar vrije keuze maken (of niet) en gelukkig Frans al in de 2^e laten vallen. En na het behalen van het diploma konden we doorstromen naar de (experimentele) Havo in Arnhem zuid.

Ik blijf het volhouden, ik kon er niets aan doen dat mijn vakkenpakket niet aansloot bij de lespakketten op de Havo. En ik blijf het volhouden dat de manier van leren niet echt hetzelfde was op de Mavo en Havo. En dat een leraar mij recalcitrant vond was niet terecht, zijn systeem deugde gewoon niet. En dat van de 24 er 20 bleven zitten in 4Havo bewees mijn gelijk, vond ik.

En 30 jaar later kwam dat weer boven drijven. Moest ik tegen mijn kinderen zeggen dat het echt gewoon aan het systeem ligt dat ze bleven zitten in 4Havo? Hebben ze dan al die tijd lopen slapen in onderwijsland, of is het toch een erfelijke kwestie? Ik blijf het volhouden, hoezo recalcitrant.