Als vader van een stel kinderen die al ruim volwassen zijn denk je nog wel eens aan de vroege kinderjaren waarin nog niet alles er uit zag als vandaag de dag. Ik denk echt niet met weemoed terug aan de luieremmer. Daarentegen fleurde je dag op als er weer een bordje spinazie langs de kinderstoel naar beneden glijdt en een mooie groene vlek op de vloerbedekking dreigt te maken maar je gelukkig het advies van je vrouw hebt gevolgd om er een plastic zeiltje onder te leggen.

Een van de leukere bezigheden was een badkuip vol met kinderen badderen net zo lang dat het water koud was en het schuim geheel verdwenen. En, regelmatig was het ook aan mij om in de ochtend de kleren uit de kast te halen, ontbijt te maken en te zorgen dat het grut op tijd op school was. Uitdaging: de kleren horen bij elkaar te passen, geen snottebellen en de haren keurig verzorgd. En menig vader herkent het wel denk ik; hoe lukt het me om die bos haren van mijn dochter er fatsoenlijk uit te laten zien. Staartjes die echt wel gelijk moesten hangen aan iedere kant of dat pluimpje op het hoofd met de wafeltang gestyled bos krullen netjes als een waaier symmetrisch op het koppie gedrapeerd.

Trots was je als je alles op tijd klaar had, de kids had afgeleverd in de klas en vol goede moed weer van het schoolplein af liep richting huis. Je loopt dan langs een stel doorgewinterde moeders die nog even na staan te kletsen bij het hek en nog net de laatste worden opvang " ja, je kunt het wel zien he, d'r moeder moest zeker weer werken".