Onze kleindochter zit momenteel in de fase dat ze net de namen kent van de mensen om haar heen. Natuurlijk hebben we geprobeerd om Opa en Oma er als eerste in te pamperen maar dat is niet gelukt. Haar ouders bleken toch favoriet dus het werd Papa, Mama en Mia. Wij waren second best en hoe goed de ooms ook hun best hebben gedaan; ze moesten genoegen nemen met een plaats achter in het namenboek.
Ook combineert ze de plaatjes van dieren, voertuigen en muziekinstrumenten met de geluiden die ze maken. “Dat konden jullie echt niet op die leeftijd” zeggen wij dan tegen onze kinderen. Ondertussen hebben we dat al zo vaak gezegd dat we alleen maar “dat” hoeven te zeggen om de rest van het zinnetje te horen.
Als opa en oma moeten we ook ontzettend ons best doen om de ontwikkeling van brabbelen en wijzen van ons kleinkind bij te houden. Wijzen naar iegel valt dan nog mee als je op de fiets zit, dat is gewoon de spiegel. “Ons” is een kuil in de weg (bons) en “oeps” met een handje voor de mond is gewoon oeps. Maar “ommelen” wordt al wat lastiger. Maar de opa’s en oma’s die dit lezen, komen al snel op schommelen uit. “mgo” heet onze kat, jullie mogen raden hoe ze dan heet. “Piep piep” is natuurlijk weer makkelijk.
In de maneschijn en hoofd, schouders, knie en teen zingen we elke oppasdag en natuurlijk nog veel meer oude bekende kinderliedjes. Maar soms kijken we toch wel een beetje vreemd naar sommige teksten. Er worden hoofden in kachels geduwd en een meisje dat in de kajuit een pak ransel krijgt van de kapitein. Daar stappen we dan maar even over heen en pakken er gewoon voor de tiende keer weer een “uzzel” bij.
Maak jouw eigen website met JouwWeb