Als je vroeger een bijnaam had kwam dat meestal omdat je familie die in het verleden al had verdiend, of omdat je zelf over buitengewone kenmerken of kwaliteiten beschikte. Zo heette iemand bij ons vroeger “de pikkert” omdat hij geweldig goed was in het afpakken van de bal bij het voetballen. Voor hetzelfde geld had hij d’n Zuugert geheten, de stofzuiger op het middenveld.

Maar soms krijg je ze ook als je niet goed oplet met wat je doet. Denk aan het volgende, hopelijk ook herkenbaar. Je bent druk bezig in de keuken en pakt wat uit een bovenkastje, enkele tellen later loop je met je hoofd tegen het openstaande deurtje. Je koppelt je aanhanger aan de auto denk je, maar als je wegrijd hangt hij naast de trekhaak. Niet handig allemaal dus. 
Een van de goede adviezen die mijn vrouw had, was om een pet op te zetten bij het klussen. Ik loop nog al eens een kras op mijn hoofd op die dan weer met mickey mouse pleisters bedekt moet worden. Ik heb dan geen ogen achter in mijn hoofd nodig maar op mijn hoofd. Scheelt een hoop gedoe.

Al met al verdiende ik dus al bijna een bijnaam maar de klap op de vuurpijl kwam deze vakantie. Je rolt je zakluifel van de caravan af en zet hem niet al te hoog op zijn pootjes omdat het gaat regenen. Nog snel even een harinkje er bij zetten maar ja, geen ogen op je hoofd. Knal tegen de luifel aan. Gelukkig had ik een pet op anders was de schade niet te overzien. Jo, jo jo, roept mijn vrouw, wat ben je toch een duts. Dat wordt dus d’n Duts in goed Wijchens maar dat houden we binnenskamers.