Je hebt van die hebbedingen die je gewoon hard nodig hebt vind je. Niet erg, dat mag zolang het niet de spuigaten uit loopt. Ik heb ook zo’n hebbeding zegt mijn vrouw, maar moet dat nou echt in de tuin staan? Enerzijds wilde ze er al lang van af maar anderzijds ook weer niet omdat die weer nodig is op de meest onverwachte momenten.

Zeker, je hoeft niet alles zelf te hebben. Als je buurman er een heeft is het ook goed, maar ja, zo denkt de buurman er ook over. En, dat hebt je met dit soort hebbedingen, altijd bezet als jij hem nodig hebt. Mijn tuin was eerst niet zo groot dus stond hij ergens in het buitengebied kou te lijden. Maar, mijn hebbeding nam wraak, liet mij mooi met een lading stenen op de snelweg staan en liet zich ook nog als wrak wegslepen. De volgende kon gelukkig wel overdekt in de tuin staan en dat heeft zich uitbetaald. Na 30 jaar trouwe dienst heb ik hem een 3e leven in de buurt gegund en bij mijn wandelingen over de skiberg in Alverna denk ik nog aan de tijd dat ik hem vol naar boven en leeg naar beneden sleepte.

Vorig jaar kwam na veel wikken en wegen zijn opvolger. Na veel passen en meten en zoeken bij de lokale ondernemers eindelijk de juiste gevonden. Groot genoeg voor een dik matras, voldoende boddy voor het zwaardere werk en net niet te groot voor de tuinpoort en overkapping. Maar wat groter betekent ook meer mogelijkheden en dus meer inzet, geen punt. “Hee pap, moet jij nog naar de stort deze week? Ja hoor, gooi maar bij op de kar maar heb jij nog saldo op je kaart? Anders vraag de kaart van de buren maar”.