De hele zaak hangt van vinkjes aan elkaar. En dan heb ik het niet over onze gevleugelde vrienden die ondersteboven aan de vetbollen kunnen hangen. Een nieuwe laptop of telefoon was een crime een paar jaar geleden. Gelukkig is dat sterk verbeterd maar ik hoop stiekem toch dat die dingen het eeuwige leven hebben. Maar dat hebben ze niet en dan komt het; leg je telefoon naast elkaar, schakel Bluetooth in op beide apparaten en een kind kan de was doen.

Foutje, ik kan de was doen maar een kind zou mijn telefoon kunnen doen. Maar ja, die zijn niet altijd in de buurt. Op de een of andere manier komt de helft van de contacten niet mee, moet ik 87 wachtwoorden opdiepen uit de digitale kluis en schakelen de lampen al vroeg in de middag aan. Maar door ervaring wijs geworden weet ik momenteel waar de kneep zit. Zoek de vinkjes. Dat had ik ook in gedachte toen de voordeurbel het begaf. Mooi, dan kan ik gelijk een sprong voorwaarts maken met een moderne digitale en om het pakket compleet te maken doe ik er 2 bewakingscamera’s bij. Later zie ik dat als je die niet goed afstelt half China waarschijnlijk je hele straat kan bekijken.

1 Camera was tijdelijk uit het systeem dus die moest weer aangesloten worden. Op zich een fluitje van een cent maar dan komen de vinkjes. Natuurlijk wil je niet wakker worden van een pushmelding als de krant in de bus valt. Dat vinkje gaat dus uit. Met een gerust hart naar bed dus. Kijk ik de volgende dag op de meldingen, zie ik de krantenmevrouw zich rot schrikken van het camera alarm. Sorry krantenmevrouw, alle vinkjes staan nu goed. Mocht er binnenkort dus een verhaaltje in de Gelderlander rubriek Gastschrijvers staan van een krantenmevrouw ….